Ο Ελληνισμός που μας γοητεύει...

Ο Ελληνισμός πλέον έχει κερδίσει την αιωνιότητα σε όλες τις επιστήμες και δε θα σταματήσει να εμπνέει και να γοητεύει ελεύθερα και ανήσυχα πνεύματα όσο ο άνθρωπος πορεύεται, ονειρεύεται και υπάρχει. Ο Έλληνας δεν μένει στην κληρονομιά, δεν τον ικανοποιεί μία απλή αντιγραφή, τον ντροπιάζει η στασιμότητα και απεχθάνεται τα δεσμά στη σκέψη και την αναζήτηση του. Ο Έλληνας είναι ότι συνθέτει και ότι δημιουργεί. Εκεί θα φανεί ο πολιτισμός του, η εφευρετικότητα, το δαιμόνιο πνεύμα, η διαφορετικότητα και η μοναδικότητα του...

Απολαύστε στην ιστοσελίδα που ακολουθεί ένα στίγμα Ελληνισμού...

http://www.antikythera-mechanism.gr/

Οκάκουρα Κακούζο - Το βιβλίο του Τσαγιού

Στο βιβλίο του τσαγιού, προβάλλεται με έναν ξεχωριστό τρόπο η λατρεία προς την Ιαπωνία. Μοιάζει να είναι ποτισμένο με το ελιξήριο της νεότητας, αφού έχει διατηρήσει τη δροσιά και τη ζωντάνια του για τόσα χρόνια.
Μέσα από αυτό το απλό θέμα αποκαλύπτεται ένα ενιαίο όραμα τέχνης και ζωής, φύσης και τέχνης, συγκερασμένων στην αρμονία της καθημερινότητας. Όραμα που δεν μπορεί παρά να αγγίξει την ευαίσθητη χορδή ενός κόσμου που αγωνιά να βρει διέξοδο από τον λαβύρινθο των περιπλοκών.
Έτσι, το Βιβλίο του Τσαγιού, εξακολουθεί να περνάει από χέρι σε χέρι, με την θερμή πάντα διαβεβαίωση, αυτού που το διαβάζει, πως μπορεί να βρεθεί σε αυτό ένα κλειδί για την κατανόηση των ασιατικών ιδεών, που υπερβαίνει τον τίτλο του βιβλίου.

Aπέραντη Θλιμμένη Ανταρκτική..

Boris Olschanskij - Μέρος II / III

Τάκης Τλούπας

Τάκης Τλούπας (1920-2003)
Ο Φωτογράφος της Ελληνικής Υπαίθρου

Το αρχείο του και τα λευκώματά του είναι διαποτισμένα από την ελληνική γη και τις παραδόσεις της. Αποτυπώνουν τον ανθρώπινο μόχθο και τη φύσης, κυρίως τον Θεσσαλικό Κάμπο, τους βλάχικους καταυλισμούς και την απλότητα των ανθρώπων της γης με εργαλεία το φυσικό φωτισμό και το σκοτεινό θάλαμο.
Το έργο του,πέρα από την καλλιτεχνική του διάσταση, αποτελεί πλούσια πηγή λαογραφικών πληροφοριών και ιστορικών στοιχείων της μεταπολεμικής περιόδου καθώς αποκαλύπτει την καθημερινότητα των ανθρώπων της υπαίθρου που συνδέται άρρηκτα με το περιβάλλον και τη φύση.

Μούσες

('Ο Απόλλωνας και οι Εννέα Μούσες')

Είτε στης Ίδας το σκιερό το φρύδι,
Ή στης Ανατολής τους τόπους και τα μέρη,
Στα δώματα του Ήλιου που σήμερα
Από τη μελωδία την παλιά έχουν στερέψει

Είτε περιπλανιέστε όμορφα στα Ουράνια,
Είτε στις πράσινες γωνιές της Γης,
Ή στα γαλανά στρώματα του Αιθέρα,
Όπου οι άνεμοι μελωδικοί γεννιούνται

Είτε στους κρυσταλλένιους βράχους άσκοπα τριγυρνάτε,
Κάτω από της θάλασσας το στήθος
Χαμένες σε τόσο κοραλένια δάση,
Την Ποίηση απαρνιέστε, ωραίες μου Εννέα Μούσες.

Πώς έτσι παρατήσατε την παλαιά αγάπη
Τους ραψωδούς που κάποτε χαίρονταν μαζί σας!
Αδύναμες οι χορδές πάλλονται πια σπανίως
Ο ήχος βγαίνει άγριος, οι νότες είναι λίγες!

William Blake - Ποιητικά Σχεδιάσματα

Σέλας

Το μαγευτικό αυτό φωτεινό ουράνιο φαινόμενο παρατηρείται στις πολικές περιοχές (εξ ου και Πολικό Σέλας) τόσο στο Βόρειο Ημισφαίριο (Βόρειο Σέλας - Aurora Borealis) όσο και στο Νότιο (Νότιο Σέλας - Aurora Australis).

Από επιστημονική άποψη, το φαινόμενο αυτό παρατηρείται όταν ηλεκτρόνια και πρωτόνια, που προέρχονται από τον Ήλιο, προσκρούουν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και παγιδεύονται από το γήινο μαγνητικό πεδίο. Σύγχρονοι παρατηρητές χαρακτηρίζουν το φαινόμενο ως “ ουράνιες φωτεινές κουρτίνες”. Προς το τέλος του φαινομένου κάποιες φορές, εμφανίζεται ένα κυκλικό φως σα στεφάνι, το ονομαζόμενο “στέμμα του Σέλαος”, το οποίο στρέφεται με μεγάλη ταχύτητα και διαρκεί μερικά μόνο δευτερόλεπτα.
Ρίχνοντας τις χλωμές ακτίνες του, το Πολικό Σέλας αναδεικνύει την απέραντη ομορφιά και την αντίθεση του χιονισμένου τοπίου με τους βράχους, τα δέντρα, τα νερά..Δημιουργεί αισθήματα δέους, ασύλληπτης ομορφιάς και σεβασμού για το 'θαύμα' αυτό της φύσης, ακόμα και στους μόνιμους κατοίκους.

Οι υπερβατικές ερμηνείες για το φαινόμενο του Πολικού Σέλαος είναι πολλές καθώς αποτελεί κομμάτι της λαογραφίας και της μυθολογίας τόσο των βορείων όσο και των νότιων λαών. Συγκεκριμένα
• Οι κάτοικοι της Νορβηγίας πίστευαν πως το Βόρειο Σέλας είναι ηλικιωμένες ανύπαντρες γυναίκες που κουνούσαν τα λευκά μαντήλια τους, χορεύοντας στον ουρανό. Πίστευαν μάλιστα πως το Σέλας εμφανιζόταν με σκοπό να πάρει μαζί του τις ανύπαντρες γυναίκες που είχαν γεράσει.
• Οι Εσκιμώοι πίστευαν πως είναι οι ψυχές των νεκρών που αναζητούν τους δικούς τους, γι' αυτό κατά τη διάρκεια του φαινομένου δε μιλούσαν φοβούμενοι μήπως κάποια ψυχή τους αναγνωρίσει και τους πάρει μαζί της.
• Οι Λάπωνες εξηγούσαν το φαινόμενο λέγοντας πως είναι οι ψυχές των νεκρών που κρατούν κεριά καθώς περπατούν το μονοπάτι για τον ουρανό.
• Αρχαιότερα, η ερμηνεία που δινόταν στο Βόρειο Σέλας ήταν ότι αποτελούσε την αντανάκλαση των ασπίδων που κρατούσαν οι Βαλκυρίες.
• Οι Ινδιάνοι πίστευαν πως το Σέλας ήταν οι τεράστιες φωτιές που άναβαν τα δαιμόνια για να μαγειρέψουν φάλαινες.
• Οι Μαορί στη Νέα Ζηλανδία, ερμήνευαν το φαινόμενο ως την προσπάθεια των προγόνων τους να επικοινωνήσουν με φωτιές μαζί τους ώστε να τους ελευθερώσουν, καθώς βρίσκονταν παγιδευμένοι στο Νότιο Πόλο.
• Τέλος, μια εκδοχή αναφέρει πως ένα κοπάδι κύκνων που κατά λάθος πέταξε πολύ κοντά στο Βορρά, αιχμαλωτίστηκαν στο χιόνι και καθώς προσπαθούν να απελευθερωθούν, ο αντικατοπτρισμός των φτερουγισμάτων τους στον ουρανό δημιουργεί το φαινόμενο.

Νότιο Σέλας

Βόρειο Σέλας

Περισσότερα
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AD%CE%BB%CE%B1%CF%82
http://www.tmth.edu.gr/el/kiosks/environment/atmosphere/envi_hb7.html

Pieta

Η Μάνα

Το νεκρό παιδί

Η Pieta του Μιχαήλ Άγγελου

Η ομορφιά...

ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ

Δήμου επίρρησιν μελεδαίνων ουδείς άν μάλα πόλλ' ιμερόεντα πάθοι.
Τα πικρόχολα λόγια του κόσμου αν τα λογιάζει κανείς, δεν μπορεί να χαρεί η ψυχή του χίλια μύρια καλά.

Θεοί ανηκέστοισι κακοίσιν επί κρατερήν τλημοσύνην έθεσαν φάρμακον.
Οι θεοί στ' αθεράπευτα βάσανα για φάρμακο μάς δώσαν υπομονή με σθένος.

Θυμέ, θύμ' αμηχάνοισι κήδεσιν κυκώμενε, ανάδυ, δυσμενών δ' αλέξεν προσβαλών εναντίον στέρνον ενδόκοισιν εχθρών πλησίον κατασταθείς ασφαλέως.
Καρδία, που σφαδάζεις σε πόνους ανελέητους μέσα, ορθώσου, καρδιά μου, και πρόταξε το στήθος σου ενάντια στους εχθρούς σου · στυλώσου γερά, κι αντίπαλοι όπου παγίδες σου στήνουν, κοντά τους εκεί.

Εάλω η Πόλις

Το χρονικό 29 μαρτυρικών ημερονυκτίων που έζησαν οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης, πολιορκούμενοι από τον Σουλτάνο Μωάμεθ Β'. 6 Απριλίου 1453, ημέρα Παρασκευή, η αρχή του τέλους για τη λαμπρότατη και αγέρωχη Πόλη. Πιστός και ανυποχώρητος φύλακας της, ο τελευταίος αυτοκράτορας, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος · η παρουσία του αχτίδα φωτός και ελπίδας για τον πολυβασανισμένο λαό της Βασιλεύουσας.

Μια ωδή στον τελευταίο υπερασπιστή του βυζαντινού Ελληνισμού

“Έγινε θρύλος, έγινε παραμύθι, τραγούδι έγινε μα και δεν έπαυσε ποτέ να συντροφεύει το ορφανεμένο Γένος με την απόκοσμη παρουσία του.
Μαρμαρωμένος και ζωντανός, νικημένος και νικητής του θανάτου ντύθηκε όλες τις όψεις που του έδωσε η λαϊκή φαντασία. Ανταποκρίθηκε σε όλες τις λαχτάρες της ψυχής ενός χιλιοβασανισμένου λαού και δεν τον αποχωρίστηκε ως την κάποια δικαίωσή του”
(από τον πρόλογο)

Τρίτη 29 Μαΐου 1453

“Γύρω στα κάστρα, στις επάλξεις, τα φρούρια κατεβαίνει ο δικέφαλος των Παλαιολόγων κι ανεβαίνει στη θέση του η ματωμένη σημαία του εχτρού.
Μια κραυγή φριχτή αντηχεί πέρα ως πέρα και παγώνει τον αέρα : Εάλω η Πόλις ! Εάλω η Πόλις !”

Εάλω η Πόλις – Τατιάνα Σταύρου (2ο Κρατικό βραβείο πεζογραφίας) Εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας

Bonsai

Λέξη γιαπωνέζικη που σημαίνει 'δέντρο νάνος σε ρηχό δίσκο'. Ένα έργο τέχνης που συνδυάζει την ανθρώπινη σοφία και δημιουργικότητα με τη μαγεία της φύσης, καθώς ως ζωντανός οργανισμός αναδιπλώνει την ομορφιά και τη γοητεία κάθε εποχής του χρόνου. Μια καλλιτεχνική μικρογραφία της ύφεσης και της αναγέννησης. Εκπέμπει αρμονία, ισορροπία, γαλήνη και δυναμική όπως κάθε στοιχείο της φύσης. Η φροντίδα και η ενασχόληση με ένα δέντρο-νάνο οξύνει την καλαισθησία και αποπνέει ηρεμία.
Η τέχνη των μπονσάι ξεκίνησε στην Κίνα (πρώτες αναφορές το 2000π.Χ.) ως τρόπος εξωραϊσμού της φύσης και των κήπων των σπιτιών. Αναπτύχθηκε ιδιαίτερα από τους βουδιστές μοναχούς καθώς κατείχε σημαντική θέση στην πνευματική τους άσκηση, λόγω της μεγάλης υπομονής και επιμονής που απαιτεί για την επίτευξη ενός καλαίσθητου αποτελέσματος.
Και οι Ταοϊστές,εκτός από τις άλλες αλχημικές τους έρευνες, ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με την τέχνη του μπονσάι στην αναζήτησή τους για το ελιξήριο της αθανασίας. Η φιλοσοφία τους απέδιδε μεγάλη σημασία στις πρακτικές σμίκρυνσης και μικρογράφησης καθώς πίστευαν πως μ' αυτόν τον τρόπο μπορούσαν ν' ανακαλύψουν όλες τις μαγικές ιδιότητες ενός αντικειμένου και να φτάσουν στο μυστικό της μακροζωίας. Έτσι λοιπόν, ασχολήθηκαν με τη σμίκρυνση του μεγέθους των δέντρων ώστε να επιτύχουν μακροζωία γι' αυτά, κλαδεύοντας τακτικά τα κλαδιά τους και καθυστερώντας την κυκλοφορία των χυμών τους με σύρματα · κατ' αναλογία του αργού ρυθμού αναπνοής που είχαν υιοθετήσει οι ίδιοι για την επίτευξη της επιμήκυνσης της ανθρώπινης ζωής.

Περισσότερα

http://www.bonsaiart.gr/index.html

John William Waterhouse

Γεννημένος στη Ρώμη από Άγγλους γονείς, μυήθηκε από μικρός στη μαγεία της τέχνης καθώς και οι δύο γονείς του ήταν ζωγράφοι. Ακολουθώντας τα βήματά τους, ασχολήθηκε από τα νεαρά του χρόνια με τη ζωγραφική και φοίτησε στη Βασιλική Ακαδημία, με την οποία στη συνέχεια συνεργάστηκε και τέλος έγινε μέλος της. Ανήκει στην ομάδα των λίγων καλλιτεχνών, τα έργα των οποίων αναγνωρίστηκαν ενόσω βρίσκονταν ακόμα στη ζωή την οποία πέρασαν με άνεση χάρη στην τέχνη τους. Θέματά του οι μοιραίες γυναίκες της αγγλικής ποίησης και της ελληνικής μυθολογίας καθώς και η αρχαία ελληνική μυθολογία γενικότερα..

Τριστάνος και Ιζόλδη

Η Πηνελόπη και οι μνηστήρες

Το κουτί της Πανδώρας

Οφηλία

Νύμφες βρίσκουν το κεφάλι του Ορφέα

Διογένης

Δαναϊδες

Απόλλωνας και Δάφνη

Περισσότερα
http://www.jwwaterhouse.com/

Boris Olschanskij - Μέρος I / III

Το πρώτο μέρος παρουσίασης έργων του μεγάλου αυτού Ρώσου ζωγράφου. Έργα αφιερωμένα στην παράδοση και το ένδοξο παρελθόν της Πατρίδας του, γεμάτα θρύλους και ιστορίες εμποτισμένα με τον μυστικισμό της παλιάς παγανιστικής Ρωσίας.

Perun

Υιός του Svarog, Θεός του κεραυνού και της αστραπής ο οποίος από την κορυφή του κοσμικού δέντρου και όλων των υπολοίπων σλαβικών θεοτήτων εξουσιάζει τους ανθρώπους. Παρουσιάζει κοινά χαρακτηριστικά με τον Thor ενώ στις Βαλτικές χώρες εμφανίζεται ως Perkunas. Το όνομα του κατάγεται ίσως από τον Perkwunos, θεό παλαιοτέρων ινδοευρωπαϊκών θρησκειών. Το άρμα, ο πέλεκυς, ο ουράνιος θόλος, το κοσμικό δέντρο, η πάλη του με το Χάος – τον θεό Veles – αποτελούν στοιχεία τα οποία συναντούμε στις περισσότερες ευρωπαϊκές προχριστιανικές δοξασίες.






Μία φράση έχει μείνει στους αιώνες ώς λόγια του Perun όταν νίκησε τον Veles...

Ну, там твое место, там сабе будь!

(Εκεί είναι η θέση σου, εκεί θα μείνεις!)