.jpg)
Ελεγειακός ποιητής, του 7ου αιώνα π.Χ. που κατοικούσε στη Σπάρτη. Το ζήτημα της καταγωγής του δεν είναι διευκρινισμένο. Σύμφωνα με μια παράδοση ήταν Αθηναίος που του απένημαν την ιδιότητα του Σπαρτιάτη πολίτη, ενώ σύμφωνα με το λεξικό της Σούδας ήταν Λάκωνας ή Μιλήσιος. Το έργο του συνίσταται σε ελεγείες, παιάνες και εμβατήρια με στόχο την εξύψωση του ηθικού των πολεμιστών, την εξύμνηση του ιδανικού της πατρίδας και της ανδρείας. Με την ελεγεία του "Ευνομία" κατάφερε να συμφιλιώσει τους Λακεδαιμόνιους μεταξύ τους, να μην φιλονικούν για τις ατυχίες των Μεσσηνιακών Πολέμων και να τους εμψυχώσει ώστε να ανακτήσουν τα χαμένα τους εδάφη.
Τεθνάμεναι καλόν ενί προμάχοισι πεσόντα
άνδρ' αγαθόν περί ή πατρίδι μαρνάμενον.
Τιμή να πεθαίνει κανείς σε προμάχους ανάμεσα πέφτοντας
για τη γλυκιά του πατρίδα μαχόμενος σαν άνδρας γενναίος.
Θυμώ γής πέρι τήσδε μαχώμεθα και περί παίδων
θνήσκωμεν ψυχέων μηκέτι φειδόμενοι.
Με σθένος τη μάχη να δίνουμε για τη γη που πατούμε,
για τα παιδιά μας ζωή να προσφέρουμε με λύπη καμιά.
Αισχρόν δη τούτο, μετά προμάχοισι πεσόντα
κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον.
Γέρος πρόμαχος να πέσει νεκρός μπροστά από νέους
καταφρόνια ασήκωτη είναι γι' αυτούς.
Αισχρόν δ' εστί νέκυς κακκείμενος εν κονίησι
νώτον όπισθ' αιχμή δουρός εληλαμένος.
Ντροπιασμένος είν' ο νεκρός που κείτεται χάμω στη σκόνη
χτυπημένος πίσω στα νώτα από αιχμή κονταριού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου